czwartek, 27 kwietnia 2017

Nieomylność papieża a rzeczywistość herezji (część 1)



                Dzisiaj Franciszek występuje jak grabarz papiestwa i Kościoła.
                Jaki jest prawdziwy sens papiestwa – nieomylności i prymatu? Zacząwszy od pierwszych wieków papież był broniącą skałą Kościoła, którą „bramy piekielne nie przemogą „ (Mt. 16,18). Cel Kościoła – zachowanie zbawiających prawd wiary, która ma podstawę w osobistej relacji z Chrystusem. Na I Soborze watykańskim (1871) został sformułowany dogmat o nieomylności papieża. Nieomylność odnosi się wiary i moralności. Jednak w historii Kościoła byli papieży, którzy lub wpadli w herezję, lub ją zaakceptowali, lub swoim życiem udowadniali, że są odstępcami (stracili wiarę w Chrystusa). Po ogłoszeniu dogmatu o nieomylności papieża wrogowie Kościoła – masoni – zaczęli konstruować plan, jak najefektywniej – z pomocą urzędu apostoła Piotra – zniszczyć Kościół i wiarę w Chrystusa. W dokumencie masonów Alta Vendita jest napisane: „Oni będą myśleć, że idą pod sztandarem kluczy Piotra, ale już dawno będą szli pod sztandarem innym...”
                Katolicy – prości ludzie, zarówno jak i księża i biskupi, - są przekonani, że Bóg nie może dopuścić wybrania papieża-heretyka. Oni absolutnie nie przypuszczają, że papież mógłby wpaść w herezję albo nawet odpaść od wiary.